Τεράστια μαύρη τρύπα στο γαλαξία μας
Γνωρίζουμε ότι βρίσκεται εκεί, εξαιτίας της βαρύτητας. Τα άστρα πολύ κοντά στο κέντρο κινούνται σε τροχιά γύρω από το κέντρο σε απίστευτες ταχύτητες. Κινούνται με χιλιάδες χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο και η πρωτοφανής τους ταχύτητα προδίδει την μάζα του αντικειμένου που τα έλκει. Εφαρμόζοντας μερικά βασικά μαθηματικά, είναι δυνατό να καθοριστεί ότι η μάζα που απαιτείται για την επιτάχυνση των άστρων σε τέτοιες ταχύτητες πρέπει να ανατρέψει σε κοσμική κλίματα 4 εκατομμύρια φορές την μάζα του ήλιου. Ακόμα και έτσι όμως, τίποτα δεν μπορεί να φανεί σε φωτογραφίες. Οπότε, τι μπορεί να είναι τόσο ογκώδες όσο 4.000.000 ήλιοι και να μην εκπέμπει καθόλου φως; Αν και είναι τεράστια, έχε κατά νου ότι ο γαλαξίας είναι περίπου 200 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες ισχυρός, έτσι στην πραγματικότητα, η μαύρη τρύπα στο κέντρο είναι μόνο ένα μικρό κλάσμα της συνολικής μάζας του γαλαξία. Και σε καμία περίπτωση δεν κινδυνεύουμε να πέσουμε μέσα σε αυτή. Εξ’ άλλου είναι 250.000.000.000.000.000 χιλιόμετρα μακριά.
Ακτινοβολία CMB
Γνωστή και ως CMB (cosmic microwave background) , αυτή η ακτινοβολία είναι ένα πρωτογενές απομεινάρι από το Big Bang που έδωσε γέννηση στο σύμπαν. Εντοπίστηκε γι πρώτη φορά στη δεκαετία του 1960, σαν ένας ήχος ραδιοκυμάτων που έμοιαζε να εκπέμπεται από παντού στο διάστημα. Η CMB θεωρείται ως το καλύτερο αποδεικτικό στοιχείο για τη στήριξη της θεωρίας του Big Bang. Πρόσφατες ακριβείς μετρήσεις τοποθετούν τη θερμοκρασία της CMB στα -455 Φαρενάιτ (-270 βαθμοί Κελσίου).
Σκοτεινή ύλη
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι συμπληρώνει τη μάζα της ύλης του σύμπαντος, αλλά είναι αόρατη και δεν μπορεί να ανιχνευθεί άμεσα με τη χρήση της υπάρχουσας τεχνολογίας. Τα υποψήφια συστατικά της ποικίλλουν από τα πολύ ελαφρά νετρίνα, μέχρι τις αόρατες μαύρες τρύπες. Κάποιοι επιστήμονες αναρωτιούνται, αν η ύπαρξη της σκοτεινής ύλης ισχύει και προτείνουν ότι εάν λυθεί το μυστήριο που την αφορά, θα μπορέσουμε να έχουμε μεγαλύτερη κατανόηση για τη βαρύτητα.
Εξω-πλανήτες
Μέχρι περίπου τις αρχές του 1990, οι μόνοι γνωστοί πλανήτες στο σύμπαν ήταν οι οικείοι μας πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Από τότε έχουν ανακαλυφθεί περισσότεροι από 190 πλανήτες εκτός του συστήματός μας. Ποικίλλουν από γιγάντιους αέριους κόσμους με μάζα που θα μπορούσε να τους χαρακτηρίσει και ως αστέρια, μέχρι μικρούς βραχώδεις κόκκινους νάνους σε σκιώδεις περιστροφές. Οι έρευνες για μια δεύτερη γη, έχουν αποβεί ωστόσο μέχρι στιγμής άκαρπες. Οι αστρονόμοι γενικώς πιστεύουν πως με μία καλύτερη τεχνολογία θα είναι πιο πιθανό να ανακαλυφθούν κόσμοι παρόμοιοι με τον δικό μας.
Γη 2
Αμερικανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν έναν νέο εξωπλανήτη, με τη μεγαλύτερη ομοιότητα με τη Γη που έχει παρατηρηθεί ποτέ μέχρι σήμερα, ανακοίνωσε η NASA. Ο πλανήτης αυτός, που εντοπίστηκε χάρη στο τηλεσκόπιο Κέπλερ, είναι κατά περίπου 60% μεγαλύτερος από τη Γη, απέχει 1.400 έτη φωτός και βρίσκεται στον αστερισμό του Κύκνου, ανακοίνωσαν οι επιστήμονες σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν. Απέχει επίσης από το άστρο του ίση απόσταση με αυτήν που βρίσκεται η Γη από τον Ήλιο. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι είναι δυνατό να διαθέτει νερό σε υγρή μορφή, κάτι που θα επέτρεπε την ύπαρξη ζωής.
Ο εξωπλανήτης, που βαφτίστηκε Kepler 452b, περιφέρεται γύρω από ένα άστρο με χαρακτηριστικά επίσης παρόμοια με του Ήλιου. Το άστρο αυτό είναι μόνο 4% μεγαλύτερο και 10% φωτεινότερο από τον Ήλιο αλλά και 1,5 δισεκατομμύριο χρόνια γηραιότερο από αυτόν. Μια πλήρης περιφορά του Kepler 452b γύρω από το άστρο του διαρκεί 385 ημέρες.
Παράξενα ραδιοσήματα
Το πρόγραμμα Breakthrough είναι μια πρωτοβουλία, από το 2015, του Ρώσου δισεκατομμυριούχου Γιούρι Μίλνερ, την οποία χρηματοδοτεί με 100 εκατ. δολάρια, με την υποστήριξη διασημοτήτων όπως ο Βρετανός κοσμολόγος Στέφεν Χόκινγκ. Μέχρι στιγμής, έχουν καταγραφεί 15 ραδιοσήματα που ανήκουν στην κατηγορία των «γρήγορων ραδιο-εκρήξεων» (Fast Radio Bursts-FRBs) και προέρχονται από μια άγνωστη πηγή σε ένα νάνο γαλαξία, σε απόσταση περίπου τριών δισεκατομμυρίων ετών από τη Γη.
Μέχρι σήμερα έχουν ανιχνευθεί από διάφορα ραδιοτηλεσκόπια περίπου 30 FRBs, που διαρκούν λίγα χιλιοστά του δευτερολέπτου. Είναι η πρώτη φορά, όμως, που η ίδια πηγή εμφανίζεται να στέλνει επαναλαμβανόμενα τέτοια σήματα στο διάστημα, πράγμα που έχει δημιουργήσει ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον στους αστρονόμους. Η εν λόγω πηγή FRB 121102 είχε ανακαλυφθεί το 2012 και αυτή τη φορά έστειλε ισχυρά ραδιοσήματα, σε υψηλότερη συχνότητα από ό,τι στο παρελθόν (περίπου στα 7 GHz).
Συγχώνευση μαύρων οπών
Τα βαρυτικά κύματα είναι διαταραχές του χωροχρόνου και είχαν προβλεφτεί από την θεωρία της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν. Τα κύματα ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός, αλλά είναι τόσο ασθενή ώστε οι επιστήμονες περιμένουν να ανιχνεύσουν μόνο όσα έχουν δημιουργηθεί κατά τη διάρκεια κολοσσιαίων κοσμικών γεγονότων, όπως τη συγχώνευση μαύρων οπών. Ο LIGO και η LISA είναι δύο ανιχνευτές που έχουν σχεδιαστεί για να ανιχνεύουν τα άπιαστα αυτά κύματα.
Γαλαξιακός κανιβαλισμός
Όπως γίνεται και με τη ζωή στη Γη, οι γαλαξίες μπορούν να ‘φάνε’ ο ένας τον άλλο και να αναπτυχθούν στο πέρασμα των χρόνων. Η γαλαξιακή μας γειτόνισσα Ανδρομέδα ‘δειπνεί’ για την ώρα με έναν δορυφόρο της. Περισσότερο από μια ντουζίνα αστρικών συμπλεγμάτων έχουν διασκορπιστεί σε κάθε σημείο της Ανδρομέδας, αποτελώντας τα κοσμικά απομεινάρια παρελθόντων γευμάτων. (Η εικόνα δείχνει μια προσομοίωση της σύγκρουσης της Ανδρομέδας με την δικό μας γαλαξία, ένα γεγονός που θα συμβεί σε περίπου 3 δισεκατομμύρια χρόνια).
Νετρίνα
Τα νετρίνα είναι ηλεκτρικά ουδέτερα σωματίδια με μηδαμινή μάζα, που μπορούν να περάσουν μέσα από μάζες με πάχος πολλών μιλίων. Κάποια από αυτά περνούν ακόμα και μέσα από το σώμα μας, την ώρα που διαβάζουμε αυτές τις γραμμές. Αυτά τα σωματίδια φαντάσματα δημιουργούνται στο εσωτερικό φλεγόμενων υγιών άστρων, όπως επίσης και στις σούπερ-νόβα που δημιουργούνται από αστέρια που πεθαίνουν. Στα πλαίσια προγράμματος για την ανίχνευσή τους, έχουν τοποθετηθεί ανιχνευτές κάτω από το έδαφος, βαθιά μέσα στη θάλασσα, ή ακόμα και μέσα σε τεράστια κομμάτια πάγου.
Κβάζαρ 3C 273
Σαν ολόφωτοι φάροι ακτινοβολούν μέχρι εμάς από τις άκρες του ορατού σύμπαντος και αποτελούν ενθύμιο για τους επιστήμονες, παραπέμποντας στην χαοτική νηπιακή ηλικία του σύμπαντος. Τα Κβάζαρ απελευθερώνουν περισσότερη ενέργεια από όσοι θα απελευθέρωναν εκατοντάδες γαλαξίες μαζί. Κατά γενική ομολογία αποτελούν γιγάντιες μαύρες οπές στις καρδιές μακρινών γαλαξιών.
Ενέργεια κενού
Σύμφωνα με την κβαντική φυσική, αντίθετα με το τι φαίνεται, ο κενός χώρος είναι ένας ζωηρός ‘χυλός’ από υποατομικά σωματίδια, τα οποία διαρκώς και κάθε στιγμή δημιουργούνται και καταστρέφονται. Τα προσωρινά αυτά σωματίδια προσδίδουν σε κάθε κυβικό εκατοστό του διαστήματος μία ιδιαίτερη ενέργεια, που σύμφωνα με τη Γενική Σχετικότητα προκαλούν τη δημιουργία μίας αντι-βαρυτικής δύναμης, που διαστέλλει τον χώρο. Κανείς ωστόσο δεν ξέρει στην ουσία, τι είναι αυτό που προκαλεί την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος.
Αντιύλη
Όπως ο θρυλικός Bizzaro, το alter-ego του Superman, τα σωματίδια που απαρτίζουν τη γνωστή ύλη έχουν επίσης αντίθετες εκδόσεις του εαυτού τους. Το ηλεκτρόνιο έχει αρνητικό φορτίο για παράδειγμα, αλλά το αντίστοιχό του στην αντιύλη το ποζιτρόνιο είναι θετικό. Η ύλη και η αντιύλη εξαφανίζουν η μία την άλλη όταν έρχονται σε επαφή και η μάζα τους μετασχηματίζεται σε καθαρή ενέργεια σύμφωνα με την εξίσωση του Αϊνστάιν E=mc2. Κάποια φουτουριστικά σχέδια διαστημοπλοίων συμπεριλαμβάνουν μηχανές που θα χρησιμοποιούν αντιύλη.
Μίνι μαύρες τρύπες
Εάν ισχύει μία νέα ριζοσπαστική θεωρία για τη βαρύτητα, τότε σε ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα βρίσκονται διασκορπισμένες χιλιάδες μικροσκοπικές μαύρες τρύπες, κάθε μία σε μέγεθος περίπου ενός ατομικού πυρήνα. Σε αντίθεση με τα μεγαλύτερα αδέλφια τους, αυτές οι μικρές μαύρες τρύπες αποτελούν αρχέγονα απομεινάρια της Μεγάλης Έκρηξης και επηρεάζουν τον χωρο-χρόνο με έναν ιδιαίτερο τρόπο, εξαιτίας της στενής σχέσης τους με μία πέμπτη διάσταση.
Άστρο KIC 8462852
Το άστρο ξαφνικά και κατά περιόδους μειώνει τη φωτεινότητά του (έως 22% το 2016), για να επανέλθει αργότερα στην κανονική λάμψη του. Ορισμένοι έχουν προτείνει ότι αυτή η αυξομείωση της λάμψης μπορεί να οφείλεται σε κάποια τεράστια κατασκευή (διαστημόπλοιο ή κάτι άλλο) εξωγήινου πολιτισμού, που «τραβά» ενέργεια από το άστρο.
'Αλλοι επιστήμονες προσπαθούν να βρουν κάποια πειστική φυσική εξήγηση, αλλά έως τώρα δεν τα έχουν καταφέρει. Έχουν προταθεί διάφορες θεωρίες, όπως ότι το άστρο διαθέτει μια δική του ιδιόμορφη εσωτερική δυναμική ή ότι περιβάλλεται από ένα σμήνος αστεροειδών ή από κάποιον μεγάλο εξωπλανήτη που κατά καιρούς το κρύβουν εν μέρει από τους γήινους παρατηρητές. Όμως καμία εξήγηση δεν έχει γίνει καθολικά αποδεκτή μέχρι σήμερα, κυρίως επειδή η αυξομείωση της φωτεινότητας του άστρου δεν ακολουθεί κάποιο προβλέψιμο περιοδικό κύκλο, αλλά γίνεται ακανόνιστα μέσα στο χρόνο. Έτσι, οι επιστήμονες δεν μπορούν να προβλέψουν ούτε πότε θα ξεκινήσει πάλι την περίεργη συμπεριφορά του, ούτε πόσο αυτή θα διαρκέσει.
πηγές: